In mijn omgeving werd ik altijd een krachtige persoonlijkheid genoemd.
‘Je zou een goede leidinggevende zijn. Je hebt een sterke visie op onderwijs en ontwikkeling. Jij weet wat je wilt’. Ook ikzelf vond dat ik wel wist hoe goed onderwijs eruit moet(st) zien. Ik dacht te weten wie ik was; mijn authentieke zelf.
Destijds had het bestuur waarvoor ik werkte, samen met onderwijspartners, een eigen middenmanagementopleiding opgezet. Gelukkig ging het meer over leidinggeven dan managen. Voor mij; fantastisch. Ik groeide en groeide, wist wat ik wilde én kon.
Ook na de opleiding bleef ik reflecteren, leren en samenwerken met mede teamleiders. Ik vond het fijn te ontdekken dat we veel praktijkpuzzels vaak hetzelfde ervoeren.
Trektocht
De praktijk bleek weerbarstiger. Er werden vragen gesteld door collega-leerkrachten, waar ik het antwoord niet zomaar op wist. Zowel in inhoudelijke bijeenkomsten als in begeleidingsgesprekken. Mijn koers werd niet altijd door iedereen gewaardeerd.
Ik dacht dat we er als team voor gingen en begreep niet altijd de andere kant. Voor de ander(en) ging ik te snel. Er was regelmatig weerstand; soms krachtig, soms subtiel.
Het werd een ware trektocht. Ik voelde dat er ‘achter mijn rug om van alles gebeurde waar ik geen grip of antwoord op had. Als reactie kon ik dan wel eens een ’fight – flight of freeze’ reactie laten zien. Vechten had mijn voorkeur.
Ego
Mijn krachtige persoonlijkheid, mijn ego, zaten me op die momenten goed in de weg. Ik als ‘autonoom mens’ met sterke waarden, goed in de omgang met anderen en sociaal, weet toch het beste wat goed is voor het onderwijs en school? Natuurlijk luister ik naar je, maar hup, doe mee in het belang van kinderen.
Schuren
Het begon te schuren. Bij mezelf – met de ander. Ik werd onzeker, ging twijfelen, soms praatte ik met de ander mee, werd onduidelijk. Slapeloze nachten. Waarom doe ik dit? Mijn missie was: Ik gun elk kind te worden wie hij is.
Tegelijkertijd vroeg ik me af: En ik dan? Waar is het kind in mij gebleven?
Worden wie je bent
Ik besefte me: Als ik echt een leidinggevende wil zijn, dan mag ook ik worden wie ik echt ben. Mezelf zijn; bewust, puur en echt. Vanuit een diepe verbinding met mezelf de wereld tegemoet treden en zo de verbinding maken met de ander.
Hoe? In mijn volgende blog neem ik je graag mee in mijn vindtocht naar mijn authentieke zelf.
Nieuwsgierig geworden naar wat ik jou te bieden heb? Neem een kijkje op TiLIAhof of bel me voor een eerste kennismaking.
